Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Η Ευρώπη των 27-Του Μιχάλη Αλεξανδρίδη Διευθυντή των εφημερίδων ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Για να πω την αλήθεια, πρώτη φορά φοβάμαι πως “τη βάψαμε”.

Μέχρι τώρα πίστευα πως η ενωμένη Ευρώπη ήταν μια σταθερά και παραμένοντας προσδεδεμένοι σ’ αυτήν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τα χειρότερα και κάποια στιγμή να ορθοποδήσουμε. Τώρα, που η μόνη σταθερά κλονίζεται, το μόνο βέβαιο είναι πως ο κίνδυνος θα είναι μεγαλύτερος για τα αδύναμα κλαδιά του δέντρου.

Είναι τελείως επισφαλές να επιχειρήσει κανείς να προδικάσει τις εξελίξεις. Θα είναι συνάρτηση πάμπολλων παραγόντων και θα κριθούν από τις κινήσεις μεγάλων και ισχυρών παικτών.
Αυτό που με ανησυχεί ιδιαίτερα είναι ο εφησυχασμός των πάντων πως τα προγνωστικά δεν θα ανατρέπονταν. Τέτοια αδυναμία πρόβλεψης της ισχύος ενός
λαϊκίστικου μηνύματος φανερώνει απουσία διορατικότητας και σοβαρής πολιτικής ανάλυσης.

Εν πάση περιπτώσει, εμείς ως Έλληνες θα το παλέψουμε κι αυτό. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Κι όταν λέμε θα το παλέψουμε, εννοούμε σε τέσσερις κατευθύνσεις:

Πρώτη, να αποφύγουμε τις δυσμενείς επιπτώσεις για την εθνική μας οικονομία και τους συμπολίτες μας από την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Οι έλληνες εφοπλιστές, που κατά τεκμήριο εδρεύουν στο Σίτι του Λονδίνου, οι δεκάδες χιλιάδες ελλήνων φοιτητών που σπουδάζουν σε βρετανικά πανεπιστήμια και τα εκατομμύρια τουριστών που μας επισκέπτονται κατ’ έτος.

Δεύτερη, να εκμεταλλευτούμε τους τριγμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα για να πετύχουμε τη χαλάρωση των περιοριστικών όρων που μας έχουν γονατίσει ως οικογένειες και ως χώρα.

Τρίτη, να συμβάλουμε με σοβαρές προτάσεις και όση επιρροή διαθέτουμε στην πολυεπίπεδη επαναθεμελίωση της ενωμένης Ευρώπης, συνειδητοποιώντας ότι χρειάζονται μεγάλες παρεμβάσεις στην πολιτική ενοποίηση, στη θεσμική της λειτουργία, στην οργανωτική της ανασυγκρότηση, αλλά κυρίως στις βασικές αρχές της, που είναι η κοινωνική συνοχή και η αλληλεγγύη.

Τέταρτη, να αποκρυπτογραφήσουμε το τι θα σημάνει για την περιοχή μας και τα γεωπολιτικά μας συμφέροντα η αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ. Προφανώς η Τουρκία ούτε από τη βίζα θα απαλλαγεί ούτε στην ΕΕ θα μπει, οπότε θα αγριέψει, ενώ η Ρωσία του Πούτιν θα ψάξει μια ευκαιρία να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην περιοχή.

Από εκεί και πέρα, καλό θα είναι να επικρίνουμε την ελλειμματική ηγεσία της Ευρώπης, αλλά δεν θα σωθούμε μένοντας σε αυτό. Ο Κάμερον απέδειξε πως δεν είχαν και τόσο άδικο όσοι τον κατηγορούσαν για τυχοδιωκτισμό, όπως δεν έσφαλαν όσοι εστίαζαν στην ξεροκεφαλιά και την πεισματική εμμονή της Μέρκελ ή στον ολίγιστο Ολάντ και στον συμπαθή πλην απόντα Ρέντσι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου