Κάποια στιγμή ο ένας εκ των Ελλήνων που συμμετέχουν στο τραπέζι, ο Αντώνης Μπριλλάκης, σπεύδει να εκφράσει τη συμπάθεια και τη λύπη του στον παρόντα Φρανσουά Μιτεράν για την άδικη και οριακή «ήττα» του με 49,2% από τον Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Eστέν στις πρόσφατες εκλογές.
Ο Φρανσουά, ελαφρώς ενοχλημένος και με στραμμένη την κεφαλήν περισσότερο προς τον ουρανό, τάδε έφη:
«Κάνετε μεγάλο λάθος, αγαπητέ. Αντιθέτως, είμαι πολύ ικανοποιημένος. Εάν εργαστώ με σύνεση και στοχασμό τα επόμενα εφτά χρόνια, το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί μια εγγύηση ότι θα κερδίσω τις επόμενες εκλογές και θα αναδειχτώ πρόεδρος της μεγάλης Γαλλίας. Μην κρίνετε από τη χώρα σας. Διότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, τη δυτική αλλά και την κομμουνιστική ανατολική, που η Αριστερά, ήδη από την εποχή του τελευταίου πολέμου, συγκροτεί σταθερά πλειοψηφικό ρεύμα.
Αυτό το διέγνωσαν εγκαίρως οι Αγγλοι (κυρίως ο ευφυής Τσόρτσιλ) και σύντομα το εμφύσησαν και στους Αμερικανούς φίλους τους. Από την ελληνική πολιτική ηγεσία, το γνωρίζουν άριστα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου».
Πράγματι, ο Φρανσουά δικαιώθηκε, αφού ήταν ο νικητής των επόμενων εκλογών (1981), κερδίζοντας τον Ζισκάρ με 51,8% αλλά κέρδισε και τις μεθεπόμενες (1988) με 54%.
Βεβαίως στις δικές μας εκλογές του 1974 και του ’77 ο Γάλλος πολιτικός και διανοούμενος δεν επαληθεύτηκε, αφού η νεότευκτη τότε Δημοκρατία μας ήταν ακόμη μετέωρη και «αθεμελίωτη».
Ομως το 1981 είχαμε τα εξής αποτελέσματα: ΠΑΣΟΚ 48%, Ν.Δ. 35,8%, ΚΚΕ 11%, ΚΚΕ Εσωτερικού 1,4%.
Ητοι, η Αριστερά ξεπέρασε τις προβλέψεις Μιτεράν και πλειοψήφησε με 60%.
Θυμάμαι σε μια συνεδρίαση της Βουλής γύρω στο 1977, ενώ αγόρευε ο Ανδρέας Παπανδρέου και είχε υπερβεί κατά πολύ τα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο», ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διέπραξε το στιγμιαίο λάθος και διακόπτοντάς τον τον χαρακτήρισε Αριστερά της Αριστεράς και βεβαίως ο ευφυής Ανδρέας, αντί να διαμαρτυρηθεί για την υποτιθέμενη ύβριν, αντιθέτως έτριβε τα χέρια του.
Είναι σαφές λοιπόν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, πολιτικός ηγέτης μεγάλης στόφας σε παγκόσμια κλίμακα, όπως μου τον είχε χαρακτηρίσει εγκαίρως από τη δεκαετία του ’70 ο ιστορικός φίλος μου Αντώνης Μπριλλάκης, γνώριζε απολύτως το μιτερανικό θέσφατο και συνειδητά υπερφαλάγγιζε σε «αριστερή» ρητορεία τα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς και είχε αναγκάσει το ΚΚΕ και τον συμπαθή Χαρίλαο να τρέχουν από πίσω του για την υλοποίηση από κοινού της πολυπόθητης
«αντιμονοπωλιακής ενότητας».
Το 1985 τα κόμματα κατέγραψαν: ΠΑΣΟΚ 46%, Ν.Δ. 35,8, ΚΚΕ 10% και ΚΚΕ Εσ. 2%, και η Αριστερά αθροιζόμενη 58%.
Τον Ιούνιο του ’89, παρά τα σκάνδαλα, την ταπείνωση και την κατάπτωση του ΠΑΣΟΚ, ιδού τι απεφάνθη η λαϊκή ετυμηγορία: Ν.Δ. 44%, ΠΑΣΟΚ 39%, Συνασπισμός 13%, οπότε πλειοψήφησε έστω και με το ταπεινό 39+13=52%.
Στις εκλογές του 1993 έλαβον: ΠΑΣΟΚ 47%, Ν.Δ. 39%, ΠΟΛ.ΑΝ. 5%, ΚΚΕ 5%, ΣΥΝ 3%, ήτοι 47+5+3=55% και το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία μετά από μια τριετή ανάπαυλα και θα παραμείνει για ακόμη 11 χρόνια αφού θα κερδίσει τις επόμενες (1996) και τις μεθεπόμενες (2000) εκλογικές αναμετρήσεις.
Για να μη σας κουράζω, ακόμη και στις εκλογές ήττας του 2004 και του 2007, που ήταν πρώτο κόμμα η Ν.Δ., η Αριστερά αθροιστικά συγκέντρωσε 51% και 52%, αντίστοιχα.
Ενώ στην αναμέτρηση του 2009 επανέκαμψε δριμύτερη η «μιτερανική» καθεστηκυία τάξη πραγμάτων με την Αριστερά να επανέρχεται στο 58%.
Ιδού λοιπόν: ΠΑΣΟΚ 44%, Ν.Δ. 33,5%, ΚΚΕ 7,5%, ΛΑΟΣ 5,6%, ΣΥΡΙΖΑ 4,6%, Οικολόγοι 2,5%.
Είναι σαφές ότι ο σημερινός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, παρ’ ότι όταν εκτυλισσόταν ο παρισινός διάλογος βρισκόταν ακόμη στην κοιλιά της μάνας του (γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1974), αλλά ούτε εγώ του τον έχω αφηγηθεί, το γνωρίζει άριστα το θέμα της πλειοψηφικής ελληνικής Αριστεράς και μάλιστα από τα μικράτα του, γι’ αυτό σε κάθε δυο φράσεις του «τσιτάρει» και τη σωτήρια λέξη Αριστερά.
ΥΓ. Η στασιμότητα των Podemos στις τελευταίες εκλογές στην Ισπανία επιβεβαιώνει ότι άλλα συμβαίνουν στην Ελλάδα και άλλα σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
*μαθηματικός, συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου