Για την Γιαννούλα (Ιωάννα) Φωτοπούλου !

Πέρασαν είδη 60 μέρες από το θάνατο της πεθεράς μου Ιωάννας -Γιαννούλας Φωτοπούλου.  Ήταν μια γυναίκα αγωνίστρια της ζωής ,μια μάνα άξια και μια γιαγιά υπόδειγμα  στα εγγόνια της ,για τις αξίες της ζωής και της οικογένειας.
Την είχαν αρκετοί σαν μάνα εκτός από τα τρία της παιδιά ,πράγμα που το ανακάλυψα  και εγώ μετά από μερικά χρόνια αφού μπήκα στην οικογένειά της.
Ηταν μια πραγματική αγωνίστρια της ζωής που μέχρι και τις τελευταίες της μέρες ήταν όρθια και αγωνιζόταν όχι μονο για τη δική της αγωνία αλλά και για τον καθένα μας χωριστά με αναφορές και κουβέντες μοναδικές τόσο για την καθημερινότητα όσο και για την προοπτική της ζωής για καλύτερες μέρες για όλους μας.
Είναι ενα πράγμα που δύσκολα μπορώ  να σας το περιγράψω με λόγια , αφού με την  πολιτική της ωριμότητα σε συνδυασμό με  γονική της αγκαλιά έλεγε συνέχεια…
«δεν υπάρχει δεν γίνεται… υπάρχει δεν θέλω»
τα λόγια της με την έκφραση  «δεν το βάζω κάτω» ήταν ταυτισμένα με την δουλειά και την επιτυχία πάντα.

Η καταξίωση  και η αποδοχή της  στο οικογενειακό μας περιβάλλον ήταν  μεγάλη που οι αποφάσεις της πάντα ήταν σοφές , ρεαλιστικές  και αποδεκτές από όλους μας ,ξεπέρασε δε τα όρια του οικογενειακού περιβάλλοντος όταν βγήκε πρώτη στο διαγωνισμό γευσιγνωσίας που διοργάνωσε η ΠΕ Χαλκιδικής το 2016 με την υπέροχή της γαλατόπιτα που δεύτερη δεν θα υπάρξει ξανά.
Η Γιαννούλα ήταν μια αγκαλιά για όλους μας ,ηταν η εμψύχωση  όλων μας των ενεργειών ,τόσο στα πολιτικά , τα βιοποριστικά  ,στα οικογενειακά ,τα φιλικά,  ήταν η  παρέα μας ,ηταν πάντα παρούσα σε όλα τα γεγονότα  της οικογένειας δεν έλεγε ποτέ όχι ηταν πανταχού παρούσα …στα Γρεβενά ,τη Θεσσαλονίκη και την Χαλκιδική
Την τελευταία της μάχη την έδωσε με αξιοπρέπεια ,όρθια, με ηρεμία και αθόρυβα, έφυγε  από κοντά μας αγκαλιασμένη από την αγάπη μας  με την τελευταία της ματιά στα τρία της παιδιά και με  σφιγμένο το χέρι του γιού της Ευθύμη(Μίμη).