Κρατάτε μικρό καλάθι( Τάσος Παππάς)

Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνουν και ξανά προς την πανωλεθρία τραβούν. Ο λόγος για τις δημοσκοπήσεις ή για να είμαστε δίκαιοι για κάποιες εξ αυτών.

Εσκασαν μύτη, λοιπόν, νέες μετρήσεις και επέστρεψαν οι αμφιβολίες για την εγκυρότητα των μεθόδων που χρησιμοποιούν.

Απ' όλα έχει ο μπαξές, διαλέγετε και παίρνετε. Μειώνεται η διαφορά ανάμεσα στη Ν.Δ και τον ΣΥΡΙΖΑ; Πανηγυρίζει η κυβέρνηση: «η πολιτική μας αποδίδει και η κοινωνία το αναγνωρίζει».

Μεγαλώνει ή παραμένει στα ίδια επίπεδα η διαφορά; Ανακούφιση στην αξιωματική αντιπολίτευση: «βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από τον θρίαμβο».

Τι όμως από τα δύο συμβαίνει, γιατί και τα δύο δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν ταυτοχρόνως; Αν αποκλείσουμε το θαύμα, κάποιο σοβαρό πρόβλημα υπάρχει.

Ατελείς τεχνικές; Πιθανότατα. Ευκολίες και προχειρότητα στις έρευνες λόγω οικονομικών δυσκολιών; Ισως. Μαγειρέματα; Υποψίες ναι, αποδείξεις όχι.

Το πρόσφατο παρελθόν πάντως είναι διδακτικό. Οι αλλεπάλληλες αστοχίες έχουν προκαλέσει κύμα αμφισβήτησης.

Αυτό προφανώς δεν ενοχλεί ούτε τις εταιρείες ούτε τους πελάτες τους. Η δουλειά να γίνεται, εντυπώσεις να δημιουργούνται και πάμε γι' άλλα.

Το γεγονός ότι ο κόσμος δεν «τσιμπάει» σήμερα όπως παλιότερα, τους είναι αδιάφορο. Η προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτών διά των γκάλοπ δεν αποδίδει πια.


Δεν είναι λίγοι αυτοί που διαβάζουν τα ευρήματα ανάποδα με το σκεπτικό ότι «αφού δίνουν αυτό οι δημοσκοπήσεις, θα έρθει το άλλο». Και συχνά έχουν δικαιωθεί.

Τσάμπα λεφτά λοιπόν πετούν οι πελάτες (κόμματα και ΜΜΕ); Σε ορισμένες περιπτώσεις σίγουρα γιατί κάποιες εταιρείες έχουν στο βιογραφικό τους θλιβερές επιδόσεις.

Για να πούμε πάντως και του στραβού το δίκιο το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Τελευταίο κρούσμα στη Χιλή.

Την Κυριακή έγιναν προεδρικές εκλογές (ο πρώτος γύρος). Ιδού τα αποτελέσματα: Προηγείται ο δεξιός Πινιέρα με 36%, ενώ οι δημοσκοπήσεις του έδιναν 46%. Ακολουθεί ο κεντροαριστερός Γκιγιέ, ο οποίος συγκέντρωσε ποσοστό 22%, ενώ τα γκάλοπ τον ήθελαν στο 14% και τρίτη η αριστερή Σάντσες με 20%, ενώ οι μετρήσεις την τοποθετούσαν στο 7%. Προβλέψεις για τα μπάζα.

Συμπέρασμα: Παλαιότερα οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνταν από κυβερνήσεις, κόμματα και δίκτυα ενημέρωσης ώς εργαλείο προπαγάνδας για να κατασκευαστεί η συναίνεση της κοινής γνώμης. Στις μέρες μας αυτό δεν είναι εφικτό.

Εχουν μεσολαβήσει οι παταγώδεις αποτυχίες, οι οποίες έχουν κλονίσει το κύρος τους. Εκτός από τις ευθύνες των εταιρειών υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες.

Για παράδειγμα, η λεγόμενη «δημοσκοπική ψήφος». Είναι η ψήφος που πέφτει στα γκάλοπ, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα πέσει και στην εθνική κάλπη.

Οι οπαδοί ενός κόμματος που είναι δυσαρεστημένοι με την πολιτική του, το αποδοκιμάζουν στις μετρήσεις προκειμένου να στείλουν ένα μήνυμα, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να το κάνουν και τη μέρα των εκλογών.

Επίσης υπάρχει η «μη ψήφος». Δεν είναι το άκυρο, το λευκό, η αποχή, αλλά η εσκεμμένα αλλοιωμένη δήλωση συμπάθειας του ερωτώμενου επειδή δεν θέλει να πει ανοιχτά την προτίμησή του γιατί (στις τηλεφωνικές που είναι σχεδόν όλες πια) έχει καταργηθεί η ανωνυμία. Οπότε μικρό καλάθι.