"Το ζάρι"... ένα ξεχασμένο διαμάντι του ρεμπέτικου!!

Χασάπικο αργό, το "Ζάρι" με το Στράτο και το σιγόντο του Στελλάκη, μάλλον ακουστικό θα το λέγαμε αφου ο όρος όμως δεν υφίσταται στο ρεμπέτικο, θα το λέγαμε μπαλανταδόρικο, πέρα για πέρα όμως μάγκικο και τραγούδι της ταβέρνας !!

Ενα απο τα ρεμπέτικα που έμειναν στο ράφι -ούτως ειπείν- στην περίοδο της πρώτης επαναβίωσης του ρεμπέτικου (1974-'84) και της δεύτερης που σηματοδοτείται απο την έναρξη της "Στοάς Αθανάτων" το 1991 μέχρι μιά πενταετία μετά. Εκτοτε το ρεμπέτικο αποκτά πλέον μία θέση στο ελληνικό ρεπερτόριο, δεν είναι πιά μόδα που έρχεται και πάει...


Για νάρθει πλέον ή τελευταία και καθοριστική επάνοδος του ρεμπέτικου όχι πλέον σαν μόδα αλλά σαν κατηγορία στις μουσικές που επιλέγει κάποιος να ακούει και σαν φιλοσοφία ζωής, απο το 2005 περίπου και μετά, με την εποχή πλέον του διαδίκτυου, των φόρουμ, των μπλογκ(ς) και με όλες αυτές τις επιλογές που έχει κάποιος μπαίνοντας στο google ή στο you tube ή οπουδήποτε αλλού και να έχει τις αμέτρητες επιλογές να γουστάρει τη δεδομένη στιγμή που πίνει τον καφέ του, αράζει στο σπίτι, ψάχνει κάτι συγκεκριμένο  ή κάνει οτιδήποτε άλλο...