Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Για τον «ιπτάμενο Ολλανδό» που άλλαξε το ποδόσφαιρο( Σπύρος Τσάμης)


Γιόχαν Κρόιφ
Ο καρκίνος, τελικά, νίκησε τους πνεύμονες που έστελναν οξυγόνο στο πηγαίο ταλέντο... Αυτό που έδωσε νέα αισθητική αντίληψη στο ποδόσφαιρο! Ο Γιόχαν Κρόιφ πέθανε, μεσημέρι Πέμπτης, στη Βαρκελώνη...

«Με θλίψη ανακοινώνουμε πως ο Γιόχαν Κρόιφ έφυγε από τη ζωή έχοντας στο πλευρό του την οικογένεια του, μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, στη Βαρκελώνη, στις 24 Μαρτίου. Σας παρακαλούμε να σεβαστείτε την οικογένειά του αυτές τις δύσκολες ώρες» είναι η ανακοίνωση που έδωσαν στη δημοσιότητα οι οικείοι του 68χρονου, που γεννήθηκε στο Άμστερνταμ και πέθανε εκεί που αγαπήθηκε σαν Καταλανός, στη Βαρκελώνη!

Άγιαξ και Μπαρτσελόνα τον έχουν κεντρική φυσιογνωμία της ιστορίας τους...


Η «Εφ.Συν.», με τη διακριτικότητα και τον σεβασμό που αρμόζει σε παρόμοιες δύσκολες προσωπικές στιγμές, του ζήτησε πριν από λίγες ημέρες, όχι δήλωση (αν είναι δυνατόν!), αλλά την απάντησή του στον χαιρετισμό αγάπης από την Αθήνα...

Και στην ανάγκη μας να του ευχηθούμε να παραμείνει... Κρόιφ και στη διάρκεια της μάχης με το κακό!

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την αξιοπρέπεια στην καταβεβλημένη φωνή του, όταν μας είπε: «Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας από την Ελλάδα, παρακαλώ να εύχεστε για μένα!».
Πώς να το ξεχάσεις... Πόσο μάλλον ο υπογράφων, επειδή αγάπησα εξαιτίας του το ποδόσφαιρο ως 8χρονος τηλεθεατής του Παγκόσμιου Κυπέλλου από τη Δυτική Γερμανία και από τότε έγινα προσωπολάτρης!

Θυμηθείτε πως από παιδί αντιμετώπιζε πρόβλημα στην καρδιά που, όμως, υποτάχθηκε στο πηγαίο ταλέντο του...

Πως το πατρικό σπίτι του ήταν απέναντι από το «Ντε Μέερ», το παλιό γήπεδο του Άγιαξ και η μητέρα του ήταν μια από τις καθαρίστριες του γηπέδου...

Πως τον αγαπούν σαν Καταλανό στη Βαρκελώνη όπου ήταν, επίσης, λαϊκός ήρωας από το 1973, χρονιά μεταγραφής του στην Μπαρτσελόνα...

Χαρά μας ότι αξιωθήκαμε να τον δούμε να παίζει ποδόσφαιρο (σ.σ.: ναι, αισθάνεσαι ότι αξιώνεσαι όταν αγαπάς το ποδόσφαιρο και η ζωή σου επιφυλάσσει την ευκαιρία να βλέπεις τέτοιους υπηρέτες του...). Η ίδια χαρά, πλέον, είναι και συνώνυμη προσευχής...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου