Λούμπεν καπιταλισμός(ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΠΑΣ)

Οποιος παρακολουθήσει μέσω του καναλιού της Βουλής τις εργασίες της εξεταστικής επιτροπής για τα δάνεια των τραπεζών στα κόμματα και τα ΜΜΕ, θα βγάλει συμπεράσματα για το πώς κινούνται οι βουλευτές της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, θα υποστεί σοκ με τις αποκαλύψεις για τις υπόγειες συναλλαγές πολιτικής, μέσων ενημέρωσης, τραπεζών, θα φρίξει από το μέγεθος της φαυλότητας του ελληνικού κομπραδόρικου καπιταλισμού και ο πιο απαισιόδοξος θα αναρωτηθεί μελαγχολικά: «σώζεται αυτή η χώρα;».

Τι προκύπτει σε πρώτο επίπεδο:

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι καλά διαβασμένοι και σωστά οργανωμένοι. Δεν ρωτάνε όλοι για όλα, αλλά έχουν μοιράσει μεταξύ τους τις επίμαχες υποθέσεις και πιέζουν με ντοκουμέντα τους απεσταλμένους των τραπεζών.

Μερικές φορές βεβαίως με τον τρόπο που ρωτάνε (ερώτηση με άποψη, σχόλιο και συμπέρασμα) δείχνουν ότι μάλλον έχουν καταλήξει σε εκτιμήσεις για το τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια στο τρίγωνο της διαπλοκής. Το έδαφος είναι ευνοϊκό γι’ αυτούς, ωστόσο οφείλουν να είναι τυπικοί και προσεκτικοί για να μην κατηγορηθούν για σκοπιμότητες.
Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης (Ν.Δ., Δημοκρατική Συμπαράταξη) δίνουν την εντύπωση ότι βρίσκονται εκεί με μοναδικό στόχο να αποδείξουν ότι τίποτε μεμπτό δεν έχει συμβεί: οι τράπεζες έδιναν δάνεια με ορθολογικό οικονομικό σκεπτικό, οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ είναι απολύτως συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και για όλα ευθύνεται αυτή η καταραμένη κρίση που ήρθε ξαφνικά και ανέτρεψε μια φυσιολογική και νόμιμη πραγματικότητα.
Κάποιοι μάλιστα προσπαθούν να λειτουργήσουν ως συνήγοροι των εκπροσώπων των τραπεζών, συστήνοντάς τους γραμμές άμυνας και προτείνοντάς τους διεξόδους για να αποφεύγουν τις δύσκολες ερωτήσεις.
Στη συνέχεια οι περισσότεροι αποχωρούν από τη διαδικασία. Τα γεγονότα όμως είναι πεισματάρικα, τα νούμερα αμείλικτα και ορισμένες καταστάσεις δεν είναι δυνατόν να εξωραϊστούν όσες δεξιότητες κι αν διαθέτουν οι υπερασπιστές τους.
Η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων στην περιοχή των ΜΜΕ είναι καταχρεωμένες και επιβιώνουν χάρη στη γαλαντομία των τραπεζών, οι οποίες είτε καθυστέρησαν να καταγγείλουν τους συστηματικά μπαταχτσήδες είτε προχώρησαν σε γενναίες αναδιαρθρώσεις των δανείων τους χωρίς επαρκείς εξασφαλίσεις είτε στην πιο εξωφρενική εκδοχή έδωσαν χρήματα στους επιχειρηματίες για να αγοράσουν τις δικές τους μετοχές!
Αν κάποιος ισχυριστεί ότι τα περισσότερα ΜΜΕ ανήκουν επί της ουσίας στις τράπεζες δεν θα έχει άδικο.
Μεγάλα κόλπα έγιναν και δυστυχώς γίνονται και σήμερα με τις διαφημιστικές δαπάνες προς τα μέσα ενημέρωσης.
Το βασικό κριτήριο δεν ήταν και δεν είναι, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, η κυκλοφορία, η ακροαματικότητα, η τηλεθέαση ή, αν πρόκειται για το διαδίκτυο, η επισκεψιμότητα.
Οι δικαιολογίες που κατέθεσαν οι εκπρόσωποι των τραπεζών για το καθεστώς ασύμμετρης χορηγίας που είχε επιβληθεί και εξακολουθεί να ισχύει (όχι στην έκταση της προηγούμενης αμαρτωλής φάσης) είναι στην καλύτερη περίπτωση αναιμικές.
Για τα χρέη της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ τι να πει κανείς. Αρκεί μία φράση: δανεικά και αγύριστα.
Κοντολογίς: Κατά μία έννοια αυτό που βλέπουμε στο κανάλι της Βουλής είναι «εκπαιδευτική τηλεόραση».

Ανάγωγα

«Ποτέ δεν υπήρξα υποστηρικτής της λιτότητας, δεν πιστεύω ότι οι κανόνες γίνονται για να τιμωρούν, δεν πιστεύω ότι οι κυρώσεις είναι η κατάλληλη απάντηση για όλα», δήλωσε ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί.

Συγγνώμη, σε άλλη Ευρώπη ζει αυτός; Σε άλλη συλλογικότητα συμμετέχει ως επίτροπος Οικονομικών; Πότε αμφισβήτησε με την ψήφο του την πολιτική της λιτότητας; Πότε αντιστάθηκε στις επιλογές Σόιμπλε και των συμμάχων του; Το κοροϊδιλίκι έχει και όρια.