Τη συνταγή της επιτυχίας αναζητεί ο νέος φορέας

Το πρώτο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής έχει ήδη περάσει στο παρελθόν. Η γενέθλια πράξη του νέου φορέα που γράφτηκε τις προηγούμενες δύο ημέρες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας σηματοδότησε την ολοκλήρωση ενός πρώτου κύκλου, που ξεκίνησε πέρυσι το καλοκαίρι με τη «σύλληψη» της ιδέας της συνένωσης κομμάτων και φορέων και πλέον περνάει στη δεύτερη και δυσκολότερη φάση του, που είναι η υλοποίηση της συμπόρευσης και αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημα των εμπλεκομένων πλευρών.

Από εδώ και στο εξής, δεν υπάρχει πλέον «η προοπτική του ιδρυτικού συνεδρίου» που ως ορόσημο στην πορεία του νέου φορέα «φρέναρε» γκρίνιες και εσωτερικές έριδες και πολλές φορές λειτουργούσε ως «άλλοθι» ή περίοδος χάριτος για να βρεθούν νέες ισορροπίες. Το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται από αύριο απαιτεί να δοθούν απαντήσεις σε καίρια πολιτικά ερωτήματα. Είναι δεδομένο πως ο νέος φορέας υπό την πίεση –και– του εκλογικού αιφνιδιασμού δεν έχει απεριόριστο χρόνο και πρέπει να βρει τη χρυσή τομή μεταξύ ετερόκλητων πολιτικών DNA που συνυπάρχουν εντός του.

Στα θετικά έχει ήδη καταγραφεί το «πρωτόγνωρο» του εγχειρήματος, όπως το έχει σκιαγραφήσει ο Νίκος Αλιβιζάτος από το ξεκίνημά του. Το Κίνημα Αλλαγής προέκυψε όχι μόνο από συνένωση τάσεων και φορέων που κινούνταν γύρω από τον χώρο της βασικής συνιστώσας, του ΠΑΣΟΚ, αλλά ύστερα από συνεργασία δύο εν ενεργεία Κοινοβουλευτικών Ομάδων. «Πόσες φορές έχει συμβεί αυτό στην κοινοβουλευτική ιστορία;» θέτουν το ρητορικό ερώτημα πηγές του ΠΑΣΟΚ για να αναδείξουν το πρωτοπόρο του εγχειρήματος, αλλά και τη βούληση να ξεπεραστούν ταμπού.

Την ίδια ώρα, εντός του νέου φορέα συνυπάρχει σχεδόν ολόκληρο το φάσμα της σύγχρονης Κεντροαριστεράς, από τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, τη σοσιαλδημοκρατία, την ανανεωτική δημοκρατική αριστερά, το μεταρρυθμιστικό κέντρο με αριστερό πρόσημο και την πολιτική οικολογία. Με δύο λόγια, το πρωτογενές «υλικό» υπάρχει και πρέπει να βρεθεί η κατάλληλη συνταγή επιτυχίας.

Εμπειροι αναλυτές βλέπουν πως το Κίνημα Αλλαγής, σε αντίθεση με την πανευρωπαϊκή πτώση της σοσιαλδημοκρατίας, έχει να αντιμετωπίσει ευνοϊκότερες συνθήκες στην Ελλάδα, καθώς «από τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ, δύναμη που διαχειρίζεται αντιφατικά την πρόκληση των μεταρρυθμίσεων, και από την άλλη η συντηρητική Ν.Δ. αφήνουν κενό στο πολιτικό σύστημα».


Οι κίνδυνοι

Στον αντίποδα, το διαφορετικό μείγμα πολιτικών προσώπων και πολιτικών τάσεων μπορεί εύκολα από κινητήριος δύναμη να μετατραπεί σε διασπαστική. Αυτό είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το νεότευκτο κόμμα, που χωρίζεται σε δύο πλαίσια: Το πρώτο το αμιγώς κομματικό - οργανωτικό και το δεύτερο, αλλά ακόμα πιο βασικό, το πολιτικό. Στο πρώτο πλαίσιο πήραμε μια γεύση από όσα προηγήθηκαν την εβδομάδα προ του συνεδρίου. Οι διαφορετικές οπτικές για τον τρόπο εκλογής της Κ.Ε. ανέδειξαν τις διαφορετικές φιλοσοφίες.

Ουσιαστικά στο Πολιτικό Συμβούλιο διαμορφώθηκαν τα εξής «στρατόπεδα»: ο Νίκος Ανδρουλάκης με τον Γιώργο Καμίνη ήταν στη λογική των εκλογών, λογική που υιοθέτησε και ο επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, βάζοντας και τη δική του «πινελιά». Από την άλλη, ο Σταύρος Θεοδωράκης συνεπικουρούμενος από τον Γιώργο Παπανδρέου κινήθηκαν στη λογική της αναλογικότητας. Η Φώφη Γεννηματά επιχείρησε να συμβιβάσει εντελώς αντίθετες θέσεις, πράγμα που το κατάφερε. Οι διαφορετικές οπτικές, ωστόσο, παραμένουν, όπως φρόντισε επιμελώς να δημοσιοποιήσει τις προηγούμενες ημέρες ο κ. Ανδρουλάκης με τη φράση «δεν συμφώνησα, απλά υποχώρησα για το κοινό καλό».

Το πολιτικό σκέλος είναι ακόμη σοβαρότερο κι εκεί θα κριθούν όλα. Στην πρώτη γραμμή είναι τα εθνικά θέματα, με το Μακεδονικό να είναι το κορυφαίο crash test, που δεν αποκλείεται το επόμενο διάστημα, εάν έρθει μια πρόταση στη Βουλή, να φέρει νέους πονοκεφάλους στη Χαρ. Τρικούπη. Ο πρόεδρος του Ποταμιού, άλλωστε, έχει φροντίσει να ξεκαθαρίσει πως το Κίνημα Αλλαγής δεν θα επιβάλει την άποψή του, αλλά μόνο θα προτείνει, ενδεικτικό της ιδεολογικής «ζύμωσης» που θα δούμε και το επόμενο διάστημα.

Καιρός για φλερτ

Μπορεί στο Κίνημα να λένε πως οι επόμενες εκλογές «θα είναι κούρσα για τρεις», επί του πρακτέου όμως η συζήτηση για το μετεκλογικό σκηνικό έχει ξεκινήσει. Η ίδια η κ. Γεννηματά θεωρεί πως οι ίσες αποστάσεις «κατοχυρώνουν» ζωτικό χώρο και «πιέζουν» τον ΣΥΡΙΖΑ. Το άνοιγμα του Κ. Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο συνέδριο του Κινήματος δείχνει, σύμφωνα με υψηλόβαθμα στελέχη, πως το Κίνημα μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς. Την ίδια ώρα, άλλωστε, ο Π. Ρήγας, στην «παράλληλη» εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα τον διάλογο μεταξύ Αριστεράς και Σοσιαλδημοκρατίας, ανέφερε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ικανότητα στη διαχείριση της κρίσης. Δεν αρκεί όμως. Χρειάζεται πλέον ευρύτερη συσπείρωση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων» έναντι των «νεοφιλελεύθερων πολιτικών», δίνοντας έτσι συνέχεια στο φλερτ με την Κεντροαριστερά.

Έντυπη΄ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΄