Σάββατο 14 Ιουλίου 2018

Ε.Ε. και ΝΑΤΟ στο ίδιο συνδικάτο( Τάσος Τσακίρογλου)


Η διήμερη σύνοδος του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και η ατζέντα της μάς θύμισαν μια πραγματικότητα που, για ευνόητους λόγους, συζητείται ελάχιστα και αποκαλύπτεται ακόμα λιγότερο.
Ολοι ξέρουμε ότι διανύουμε έναν νέο τύπο ψυχρού πολέμου ανάμεσα στις χώρες της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και τη Ρωσία, ο οποίος αναζωπυρώθηκε μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Μόσχα και τις παρατεταμένες οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της.

Σε μια περίοδο μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, στην οποία η οικονομική ανέχεια και η υψηλή ανεργία πλήττουν πολλές χώρες –κυρίως του ευρωπαϊκού Νότου– το ΝΑΤΟ πιέζει για αύξηση των αμυντικών δαπανών και η Ε.Ε. σπεύδει να ανταποκριθεί.

Οπως δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, για την περίοδο 2021-2027, η Επιτροπή πρότεινε την αύξηση των συνολικών αμυντικών δαπανών της Ε.Ε. στα 27,5 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά 22 φορές μεγαλύτερες σε σχέση με την προηγούμενη προγραμματική περίοδο. Υπέγραψε μάλιστα μαζί με τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και τον γραμματέα της Συμμαχίας, Γενς Στόλτενμπεργκ, δήλωση συνεργασίας Ε.Ε.-ΝΑΤΟ «για την προστασία των Ευρωπαίων πολιτών». Την ίδια ώρα περικόπτονται συντάξεις, μειώνονται μισθοί και κατεδαφίζονται τα τελευταία υπολείμματα του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη.


Το ΝΑΤΟ επιπλέον, προϊόν του ψυχρού πολέμου, εξακολουθεί να είναι μια κατ’ εξοχήν επιθετική συμμαχία. Στις 7 Ιουνίου στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Αμυνας υπέγραψαν το σχέδιο «Four 30s» («Τα τέσσερα τριαντάρια»), δηλαδή την απόφαση ότι σε πιθανή ευρωπαϊκή κρίση θα αναπτυχθούν εντός τριάντα ημερών τριάντα τάγματα στρατού, τριάντα μοίρες αεροσκαφών και τριάντα πολεμικά πλοία. Παράλληλα, ο βασικός αιμοδότης και πυλώνας της Συμμαχίας, οι ΗΠΑ, επί Τραμπ με το νέο Δόγμα Εθνικής Ασφάλειας και την Αναθεώρηση της Πυρηνικής Στάσης αναγορεύει τη Ρωσία σε «μεγάλη δύναμη» και «στρατηγικό ανταγωνιστή», για να λάβει την απάντηση από τη Μόσχα με τις ανακοινώσεις Πούτιν ότι διαθέτει «αόρατα» πυρηνικά.

Η κλιμάκωση αυτή επαναφέρει στο προσκήνιο το φάσμα του πυρηνικού ολέθρου και σε συνδυασμό με τον απρόβλεπτο χαρακτήρα του Τραμπ γεννούν όλο και περισσότερους κινδύνους. Ο πόλεμος της Συρίας και η αντιπαράθεση μέσω αντιπροσώπων, με τους εκατομμύρια πρόσφυγες και την αποσταθεροποίηση της περιοχής, είναι ένα πρώτο δείγμα της περιόδου που διανύουμε.

Η Ελλάδα είναι μία από τις οκτώ χώρες εκ των συνολικά 29 του ΝΑΤΟ που ξοδεύει πάνω από το 2% του ΑΕΠ της για στρατιωτικές δαπάνες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία και την κοινωνία της. Αφ’ ενός στο παρελθόν οι εξοπλισμοί αποτέλεσαν βασική αφορμή για τις μίζες και τα σκάνδαλα που οδήγησαν στη χρεοκοπία, αφ’ ετέρου σήμερα στερούν καίριους πόρους από το ισχνό κοινωνικό κράτος. Συνήθως οι πελατειακές σχέσεις του εσωτερικού (κράτος-πολίτες) βρίσκουν το αντίστοιχό τους στο εξωτερικό (ισχυρές χώρες παραγωγοί στρατιωτικών εξοπλισμών-κράτη πελάτες και καταναλωτές). Τα γεωστρατηγικά παιχνίδια ΗΠΑ-Ευρωπαίων στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένων και των σχέσεών τους με την Τουρκία, έχουν άμεσο αντίκτυπο στις αμυντικές ανάγκες της χώρας, βυθίζοντας ακόμα περισσότερο την οικονομία της.

Είναι άμεση ανάγκη να ξανατεθεί στην ατζέντα το θέμα της ειρήνης, του αφοπλισμού και της πάλης κατά της στρατιωτικοποίησης της κοινωνικής ζωής, η οποία επανήλθε δριμύτερη με τον λεγόμενο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου