Το καμένο Σχολειό του Αγίου Γεωργίου : μια καταστροφή που μπορεί να αφυπνίσει !...

Mε συγκλόνισε η φωτογραφία !..
Μετά διάβασα ένα σπάραγμα, ενός από τους πολύ αγαπημένους μου ανθρώπους  της γενέτειρας, συμπονετικό συμπαραστάτη στα παιδικά μου χρόνια της φτώχειας και του γαλβανισμού, φωτεινού δάσκαλου, από τους σπουδαιότερους  μαθηματικούς, συμπολίτη συνεχούς, δημιουργικής προσφοράς, του Κώστα Δόρτσιου...
Ύστερα, συνομίλησα με τον ακάματο, πολυτάλαντο, ανοιχτόκαρδο  φιλόπατρη , στενό μου φίλο, Αγιοργείτη μέχρι τα μύχια, τον Στέλιο Κοτίτσα, που μέσα στη θλίψη του, έβγαζε έναν αποφασιστικό τόνο διερμηνεύοντας κι όσους εκπροσωπεί από τη θέση του Προέδρου του Συλλόγου...
Η ψυχή μου μίλησε μέσα μου αντάριασε και τεντώθηκε, και τώρα το λέει  φωναχτά : ''Αγιοργείτες, αδέρφια, είμαι κι εγώ εδώ ! Είναι πολλοί εδώ... Τα Σχολεία δεν καίγονται, φωτίζουν ! Τα Σχολεία είναι οι άνθρωποι που τα ΄χτισαν, τα διακόνησαν, τα πόνεσαν, τα μαθήτευσαν. Είναι οι δρόμοι που μας άνοιξαν, οι χαρακτήρες που διαμόρφωσαν, οι ζωές που κερδήθηκαν, η γνώση που τράνεψε, οι ιδέες που ανδρώθηκαν !''
Το Σχολείο το Αη Γιώργη, με εκατοντάδες αποφοίτους σπουδαίους επιστήμονες, χρήσιμους και χρηστούς συμπολίτες  παντού στην Ελλάδα, και παραέξω στον Κόσμο, είναι μια ξεχωριστή υπόθεση όλων.
Κάθε πέτρα του θυμίζει την ελληνική Αντίσταση στον Γερμανό κατακτητή, που μπροστά στη δύναμή της, πίστεψε ότι θα την υπέτασσε αν έκαιγε τον Φάρο της ψυχής της, το Σχολειό τούτο. Κάθε πέτρα του μαζεμένη από αρχαιοελληνικά  απομεινάρια είναι μια παρακαταθήκη πολύτιμη, ένας μικρός βωμός της μακράς ιστορίας μας, όπου της μνήμης το θυμίαμα ζωντανεύει το βαθύτερο Είναι μας.
Το Σχολειό θα ξαναζήσει !

Το Σχολειό, μια κιβωτός ψυχών, ηθών και ονείρων, θα σωθεί για να πάμε ακόμα πιο μακριά μέσα στο Χρόνο.
Το Σχολειό αυτό, μια κοιτίδα πολιτισμού, μια κυψέλη δημιουργίας, ένας τόπος διαλόγου και προβληματισμού θα ξαναφτιαχτεί για να έχουν όλα αυτά τη δική  τους  στέγη και το δικό τους συμβολισμό.
Στο έργο αυτό, θα μας παρακολουθεί  και θα μας ευλογεί ο Άγιος μας, Ο Αη Γιώργης, ο Νεομάρτυρα, που έφερε κοντά του ακόμα και τον αείμνηστο Πρόεδρο Κ. Στεφανόπουλο, να απαγγείλει εκεί το ''Πιστεύω''.
Το έργο αυτό, σωτήριο και αναστηλωτικό που οφείλουμε να αναλάβουμε,  θα κρατήσει ήσυχους και αγάλλοντες στους ουράνιους θόλους  όλους που πέρασαν από τα θρανία του και έφυγαν. Μεταξύ τους, τον Μιχάλη Καραγιάννη, το Θόδωρο Μιμιλίδη, το Ζαχαρία Δρόσο,  το Γιάννη Παπαγιάννη, το Γιάννη Γκούρα, και τόσους, και τόσους...
Ας δείξουμε ότι είμαστε πιο δυνατοί από κάθε καταστροφή.
Ας δείξουμε ότι είμαστε ενωμένοι και δημιουργικοί για το Καλό !
Το Σχολειό μας αφυπνίζει ξανά...

Ελευθέριος Τζιόλας
Θεσσαλονίκη, 5 Μαρτίου 2017