Από καλαμπούρια μέχρι άφθονο χρήμα -επιδοτήσεις- που θα μπεί στις τσέπες των αγροτών σύντομα αλλά και από τα “αγγούρια” της νέας ΚΑΠ και φυσικά μερικές σκληρές παραδοχές.
Πρώτα πρώτα ότι ο υπουργός κάνει φιλότιμες προσπάθειες αλλά δεν είναι γνώστης του αντικειμένου. Είναι καλύτερος, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος στα ενεργειακά και στα της ΔΕΗ.
Δεύτερον ο αγροτικός κόσμος δεν είναι οργανωμένος σωστά και με την πρώτη ευκαιρία διαφαίνονται οι υποβόσκουσες δευτερεύουσες διαφορές μεταξύ παραγωγών γης και κτηνοτρόφων καθώς και άλλες προερχόμενες από διαφορετικές αντιμετωπίσεις,πολιτικές εκδουλεύσεις ή χάρες που εύκολα δυναμιτίζουν την ενότητα ….
Οι συνεταιρισμοί καταστράφηκαν έγιναν κέντα διαφθοράς, υπερχρέωσης και νέοι μεσάζοντες, των αγροτών. Τώρα πάνε να τους ξαναφτιάξουν…Με ποιά υλικά; Το παλιό και το σάπιο;
Οι γεωτεχνικοί των υπηρεσιών παρά τις μεγαλόστομες εξαγγελίες ετών, παραμένουν βολεμένοι στα γραφεία τους ή κατανέμονται ανισομερώς στην περιφέρεια αντί να βρίσκονται δίπλα στο χωράφι ή στην κτηνοτροφική μονάδα του αγρότη.
Τρίτον ο αγροτικός κόσμος πάσχει από πληθυσμιακή γήρανση και έλλειψη γνώσεων του αντικειμένου όχι μόνο των νέων ευρωπαικών πολιτικών και κανονισμών αλλά και του παραγωγικού τομέα τους.
Τέταρτον είναι φανερή η έλλειψη σταθερής χρηματοδότησης και τόσες οι καθυστερήσεις και η γραφειοκρατία που οποιαδήποτε προσπάθεια ή ναυαγεί ή φορτώνεται ετεροχρονισμένα με ασήκωυα βάρη και πολλαπλά προβλήματα.
Ο πρωτογενής τομέας δεν γίνεται καθόλου ελκυστικός παρά τις μεγάλες προοπτικές που έχει και την βαθειά οικονομική κρίση και την τρομερή ανεργία
Η συρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού από το 54% στο 7% ήταν μια αυτοκτονική πράξη των ελληνικών κυβερνήσεων και μια επιτελικά στοχευμένη πράξη της ΕΟΚ και της ΕΕ ώστε το πλεονάζον αυτό δυναμικό να προλερατοποιηθεί και να μετατραπεί σε πιεστικό μηχανισμό ελέγχου του εργατικού δυναμικού και μια εύκολη πολιτικά ποδηγετούμενη λεία εκλογικών σκοπιμοτήτων.
Η Ελλάδα δεν έχει το ανάγλυφο της κεντρικής Ευρώπης ούτε τη φιλοσοφία των μεγάλων φάρμερς.
Οι “τσιφλικάδες” δεν μπορούν να αναβιώσουν ούτε έχουν όρεξη για παραγωγή.
Η φιλοσοφία του εύκολου κέρδους με συνεταίρο τον κρατικό κορβανά είναι βαθειά στις φλέβες τους. Από την άλλη και οι μικροί παραγωγοί δεν έχουν απογαλακτισθεί.
Χρειάζονται πάντα “πατερούλη” να κλαίγονται, να εκλιπαρούν, να ζητιανεύουν!
Δεν ξέρουν τη δύναμή τους ή τη δωρίζουν σε λίγους αχρείους….
Γενικά στη συζήτηση αυτή κυριάρχησε πάλι ο “μαστός” των ενισχύσεων , το ατομικό και το επίκαιρο.
Βλέπουν όλοι το δέντρο και όχι το δάσος!
Λείπει το όραμα και το μακροπρόθεσμο.
Η χώρα πρέπει και μπορεί να γίνει αυτάρκης σε αγροτικά προϊόντα, να θρέφει δηλαδή το λαό της με ποιοτικά και καινοτόμα προϊόντα.
Αυτό θα βοηθήσει καθοριστικά το εμπορικό ισοζύγια μειώνοντας δραστικά τις εισαγωγές που σε κάποιες περιπτώσεις (κρέας,γάλα} φθάνει και το 80% της ζήτησης, θα δώσει δουλειά στον έλληνα παραγωγό και μεταποιητή.
Μετά η ίδια η ανάπτυξη θα φέρει τα περισσεύματα και την αύξηση των εξαγωγών.
Οι ζωονόσοι, ευλογιά, παραφυματίωση, καταρροϊκός πυρετός κλπ έχουν σημαντική επίπτωση στο ζωικό κεφάλαιο και στην επόμενη πενταετία θα έχει σημαντική επίπτωση στην παραγωγική διαδικασία;, στην ποσότητα και στην ποιότητα των αγαθών, στις αθετήσεις συμβολαίων , στις εξαγωγές κλπ.
Εδώ στο μέγα πρόβλημα η ηγεσία του υπουργείου και οι αγρότες ερίζουν για το ποσόν της αποζημίωσης!
Κανείς δεν ασχολείται με την διατήρηση, ανανέωση και αύξηση του ζωϊκού κεφαλαίου που είναι πρωταρχικής σημασίας για να έχουμε παραγωγή!
Η αφαίμαξη σε ζωϊκο κεφάλαιο που έχει υποστεί η χώρα από την γειτονική Τουρκία, λόγω της αυξημένης ζήτησης και των υψηλών τιμών που προσέφερε έιναι μια επικίνδυνη παγίδα!
Η Τουρκία δεν έίχε μόνο τα προβλήματα των λοιμωδών ζωονόσων και της απώλειας του ζωϊκού της κεφαλαίου, αλλά και ένα αναπτυξιακό μεγαλεπήβολο σχέδιο που το έθεσε σε εφαρμογή λόγω και της σημαντότητας που έχει ο τομέας της αιγοπροβατοτροφίας λόγω και των θρησκευτικών πεποιθήσεων (αποφυγή κατανάλωσης χοιρινού )!
Ενίσχυση της δικής της πρωτογενούς παραγωγής με ταυτόχρονη εξασθένηση των ανταγωνιστών της!
Η ενίσχυση λοιπόν του ζωϊκού κεφαλαίου δεν μπορεί να στηριχτεί στις εισαγωγές με τα γνωστά προβλήματα προσαρμογής των ζωϊκών φυλών,της ευπάθειας και του κόστους.
Η βιοποικιλότητα, οι δικές μας ντόπιες φυλές τίθενται στο περιθώριο και εξαφανίζεται μια ζωτική εξελικτική διαδικασία αιώνων!
Τα αντίστοιχα Πανεπιστημιακά και Τεχνολογικά ιδρύματα απουσιάζουν απο μια τέτοια αναπτυξιακή διαδικασία και ταλανίζονται από ζητήματα διατήρησης προνομίων ολίγων εκλεκτών ή γραφειοκρατών.
Η πενταετία αυτή του μνημονίου παρά τις σκληρές, άνισες και οριζόντιες κακουχίες που υπέστη η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήταν μια ευκαιρία διαρθρωτικών αλλαγών και ιδιαίτερα στις σχέσεις κράτους-πολίτη, στην διαφθορά και στον πελατειακό κρατισμό.
Δεν είναι απίθανο να τιναχτούν όλα στον αέρα με τον ερασιτεχνισμό που επικρατεί και κυρίως τον άκρατο κομματισμό και να πάνε χαμένες όχι μόνο οι θυσίες αλλά και οι τελευταίες ευκαιρίες!
Δημήτρης Ψευτογκάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου