Τα ποιήματα του Μαγιακόφσκι της Οκτωβριανής Επανάστασης (1917).

Ελευθερία έκφρασης

Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε
και κλέβουν ένα λουλούδι
από τον κήπο μας
και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον
περπατούνε στα λουλούδια,
σκοτώνουν το σκυλί μας
και δε λέμε τίποτα.

Ώσπου μια μέρα
-την πιο διάφανη απ’ όλες-
μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας
ληστεύουν το φεγγάρι μας
γιατί ξέρουνε το φόβο μας
που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.

                                                             Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα
                                                             πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα

Στις 7 Ιουλίου, γεννήθηκε ο σοβιετικός ποιητής και καλλιτέχνης  Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (Владимир Владимирович Маяковский) (Μπαρντάντ Γεωργίας 1893 - Μόσχα 1930).
        Η βιογραφία του βρίθει από πολιτική δράση κάτι που θα τον κάνει να ασπαστεί το σοσιαλισμό (στη συνέχεια βέβαια υποστήριξε και τη διαστρεβλωμένη σοβιετική εκδοχή του, αφου γενικά υποστήριξε με πολλούς τρόπoυς το καθεστώς που διαμωρφώθηκε μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση).
    Σε νεαρή ήδη ηλικία, το 1908, εντάσσεται στο σοσιαλδημοκρατικό (μπολσεβικικό) κόμμα και το 1909 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για ένα χρόνο. Μετά την αποφυλάκιση του, γράφεται στη Σχολή Ζωγραφικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας, προσχωρεί στους κυβοφουτουριοτές και επιτίθεται, με την προκλητική του συχνά συμπεριφορά και με έντονα τα στοιχεία της υπερβολής, της υπεροψίας και της αυτοαναφοράς στη ποίησή του, στο πολιτικό και καλλιτεχνικό κατεστημένο της χώρας του. Το 1914 αποβάλλεται από τη Σχολή Ζωγραφικής και τον επόμενο χρόνο εγκαθίσταται στην Πετρούπολη.
     Με την έκρηξη της Οκτωβριανής Επανάστασης (1917), ο Μαγιακόφσκι τάσσεται δραστήρια στο πλευρό των μπολσεβίκων. Αναδείχτηκε αμέσως ο σημαντικότερος -και ο επίσημος- ποιητής της Σοβιετικής Επανάστασης, την οποία εξύμνησε με το έργο του και υπηρέτησε με ποιήματα όπως το «Ξελασπώστε το μέλλον».

    Ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης ως ανταποκριτής σοβιετικών εφημερίδων και έγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο (πρωταγωνίστησε μάλιστα σε τρεις ταινίες). Παρά την πίστη του στην προλεταριακή τέχνη, η ιδεολογική καθαρότητα του έργου του αμφισβητήθηκε έντονα από το κομματικό κατεστημένο της χώρας του. Τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του εξέδωσε δύο θεατρικά έργα, τον Κοριό και το Λουτρό, ασκώντας κριτική στη σοβιετική γραφειοκρατία. Αυτοκτόνησε σε ηλικία τριάντα εφτά χρονών.

       Κύρια ποιητικά του έργα: Σύννεφο με παντελόνια (1915), Ο πόλεμος και ο κόσμος (1917), 150.000.000 (1921), Βλαντψίρ ΊλιτςΛένιν (1925). Θεατρικά: Μυστήριο Μπούφφο (1917-18), Ο κοριός (1928). Το λουτρό (1929).