Ευτυχώς... «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα»

«Οι κοινωνίες και οι θεσμοί βρίσκονται υπό συνεχή κρίση και ανεξέλεγκτη εξέλιξη. Οι διανοούμενοι (ποιοί και πόσοι τάχα;) βρίσκονται σε συνεχή νάρκη... Οκτώ χρόνια πριν το τέλος του 20ού αιώνα, δεν θα ήθελα να επιβαρύνω την ήδη υπάρχουσα σύγχυση με την προσωπική μου θολή μαρτυρία. Επισημαίνω όμως τον απόλυτο θρίαμβο του κρατικού φασισμού, την οριστική εγκατάσταση του “στερεότυπου” και των μεταλλαγμένων και, τέλος, την επιτυχή μεταμόσχευση του τηλεοπτικού κοντρόλ-σύστεμ στον κοινωνικό κορμό... Στην περίοδο που ζούμε ο καθένας πρέπει να εντάξει τον προσωπικό του εφιάλτη σ’ έναν συλλογικό εφιάλτη και ν’ αρχίσει να επεξεργάζεται μόνο αυτόν... Φριχτά δικαιωμένος που ο εφιάλτης προχωράει κατά κει που υπολόγιζα, δεν έχω να πω τίποτα άλλο.» - Νίκος Νικολαΐδης

Το αγαπημένο καλοκαιρινό σινεφίλ ραντεβού, επιστρέφει για 7η χρονιά, με περισσότερες από 20 προβολές. Η αρχή έγινε την Τρίτη 13 Ιουνίου, με το φιλμ «Η Παρέα των Λύκων» του Νιλ Τζόρνταν. Ενώ το Σάββατο 22 Ιουλίου προβάλλεται η cult ταινία του Νίκου Νικολαΐδη: «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα» (The Wretches Are Still Singing - 1979), με πρωταγωνιστές, τους ηθοποιούς: Άλκης Παναγιωτίδης, Κων/νος Τζούμας, Ρίτα Μπενσουσάν, Χρήστος Βαλαβανίδης. Στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στις 21:30, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα / The Wretches Are Still Singing
Σκηνοθεσία - Σενάριο: Νίκος Νικολαΐδης
Πρωταγωνιστούν: Άλκης Παναγιωτίδης, Κωνσταντίνος Τζούμας, Ρίτα Μπενσουσάν, Χρήστος Βαλαβανίδης, Όλια Λαζαρίδου
Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης
Ήχος: Μαρίνος Αθανασόπουλος
Σκηνικά - Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Μουσικές Επιλογές: Άρης Μπέλλης
Έτος Παραγωγής: 1979
Χώρα Παραγωγής: Ελλάδα
Διάρκεια: 110 λεπτά

Σάββατο 22 Ιουλίου στις 21:30, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Λεωφ. Καλλιρρόης και Αμβρ. Φραντζή, Αθήνα)
Με ελεύθερη είσοδο για το κοινό

Ο Άλκης (Άλκης Παναγιωτίδης) υποδέχεται στο σπίτι του τρεις φίλους. Μαζί παρασύρονται σ' ένα ταξίδι αναμνήσεων, αλλά και αναβίωσης των νεανικών τους στιγμών. Η παρέα των σαραντάρηδων μεθά με το ποτό της χαμένης νιότης της, συντροφιά με τα πρόσωπα του παρελθόντος που τους στοιχειώνουν, «ήρωες» της εποχής τους, αλλά και «φαντάσματα» όπως η Βέρα, «η Βέρα που ποτέ δεν ήρθε». Μένουν γυμνοί μέσα στη πραγματικότητά τους, παραδίδονται σ' αυτήν, πληγωμένοι από τα χαμένα όνειρά τους και προδομένοι από όσους πίστεψαν.

Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, ηθοποιού (Χρήστος Βαλαβανίδης), ηχοληψίας και μοντάζ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Φωτογραφίας από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Αθήνας.

Ο τίτλος της ταινίας έγινε το σύνθημα μιας γενιάς που έβλεπε να ξεθωριάζουν τα οράματά της και να ξεπροβάλλει μπροστά τους μια σκληρή εποχή, όπου δεν θα υπήρχε χώρος για ρομαντικά προστάγματα. Η «περιθωριακή και χαμένη πια» γενιά του '50 αποτυπώθηκε ανεξίτηλα στο φιλμ.

Το φιλμ δίχασε κοινό και κριτικούς, αλλά ο Νικολαΐδης κατάφερε να πραγματώσει αυτό που ήξερε καλύτερα από τον καθένα, να προκαλεί και να θέτει κοινωνικά ερωτήματα που παρέμεναν στο παρασκήνιο μιας υπερ-πολιτικοποιημένης εποχής.

«Λοιπόν... Ξέρεις πότε χάλασε το πράγμα; Από τότε που εκείνος ο κρετίνος ο Perry Como τραγούδησε την Glendora. Άκου πτώμα να μαθαίνεις...» - «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα»

Ο πολυβραβευμένος Έλληνας κινηματογραφιστής, σεναριογράφος και συγγραφέας Νίκος Νικολαΐδης, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου του 1939. Ένας διαχρονικός καλλιτέχνη και πάντα επίκαιρος, που έμελλε δικαίως να αγαπηθεί όσο λίγοι, χαρίζοντάς μας ανεξίτηλα κινηματογραφικά διαμάντια, από την «Ευρυδίκη Β.Α. 2037», μέχρι την αγαπημένη «Γλυκιά Συμμορία». Ο σπουδαίος δημιουργός, έφυγε από τη ζωή στις 5 Σεπτεμβρίου του 2007, αλλά ευτυχώς... «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα».